De BVP is opgericht in de periode 2000-2003 toen het toenmalige kabinet voornemens was om het BIG beroep Psychotherapeut op te heffen, waardoor er zo’n 1.500 psychotherapeuten (die geen psychologie als vooropleiding hadden) in een sterfhuisconstructie dreigden te belanden. Veel collega’s vreesden daardoor veel inkomstenschade of zelfs helemaal brodeloos te worden. Onder het motto "samen staan we sterker”hebben vrijwel al deze psychotherapeuten zich verenigd in aanvankelijk een platform, en later de BVP. De BVP heeft bij de betrokken bewindslieden fel geageerd tegen de plannen en de Minister laten weten dat bij het doorzetten daarvan hij een zeer grote schadeclaim kon verwachten. Mede door onze inzet zijn de plannen - tot overigens verbazing van andere veldpartijen - op het laatste moment afgeblazen. De BVP is vervolgens in de„waakstand” gegaan.
Tot het jaar 2012, toen er opnieuw een dreiging ontstond voor alle psychotherapeuten die geen psycholoog waren: het„oude” plan uit 2003 kwam weer boven drijven. Dit keer uit een wel heel onverwachte hoek, namelijk de NVP! Het was weliswaar nog een plan, maar juist omdat het - dit keer - vanuit de NVP zou komen, vreesde het bestuur dat de overheid dit wel eens snel zou kunnen omarmen. Met alle potentiële desastreuze gevolgen van dien voor de doelgroep waarvan wij dachten dat de NVP juist voor op zou moeten komen. Toen werd ook duidelijk dat de NVP haar statuten gewijzigd had: haar hoofddoelstelling was niet meer het behartigen van de belangen van psychotherapeuten, maar„de ontwikkeling van de psychotherapie en ervoor zorg draagt dat psychotherapie beschikbaar komt en blijft voor diegenen die bij uitstek van deze behandelingsvorm kunnen profiteren”. Het gaat bij de NVP dus primair om de psychotherapie, waarbij het niet uitmaakt wie die geeft..
Het is maar dat u het weet. Overigens beschouwde de overheid de NVP ook niet meer als vertegenwoordiger van alle psychotherapeuten: bij het overleg met de Minister in 2013 over onder andere het hoofdbehandelaarschap waren alle veldpartijen uitgenodigd, behalve de NVP. Gelukkig zat wel de NVvP (inmiddels LVvP) aan tafel, die zich uitstekend heeft ingezet voor haar achterban. Inmiddels wint de NVP weer aan invloed. Vooralsnog moet nog blijken of dat gunstig is voor alle psychotherapeuten.
Zich realiserende dat er geen enkele partij was die nog voor alle psychotherapeuten opkwam, is de BVP toen weer kortstondig heel actief geworden. In eerste instantie richtte onze pijlen zich op het bestuur van de NVP om ervoor te zorgen dat zij het„oude” plan niet weer op de kaart zouden zetten. Tevens werden alle leden weer actief benaderd. Uiteindelijk heeft het bestuur van de NVP bakzeil gehaald en het plan weer in de ijskast gezet.
Maar direct kwam er een nieuwe dreiging: die van de discussie over het hoofdbehandelaarschap. Deze dreiging betrof niet alleen onze oorspronkelijk achterban, maar opeens alle psychotherapeuten: als de psychotherapeut geen hoofdbehandelaar meer mocht en kon zijn, zou dat een grote uitholling van ons beroep zijn. Het plan werd aanvankelijk van uit de Inspectie gelanceerd en later door enkele andere partijen overgenomen. De Minister wilde het overnemen, maar besloot het aanvankelijk over te laten aan„het veld”. In het veld waren eigenlijk alleen de zorgverzekeraars en de psychiaters (of preciezer: het bestuur van hun beroepsvereniging) voor dit plan. Wij waren ervan overtuigd dat het hier niet ging om kwaliteit: er was en is geen enkel onderzoek waaruit blijkt dat de kwaliteit van de psychotherapeut niet toereikend zou zijn, of dat er problemen waren bij behandelingen waar een psychotherapeut hoofdbehandelaar van was. Het ging naar onze beleving dan ook om een ordinaire machtsgreep. Wij hebben hier ons vervolgens weer fel tegen verzet en middels onze advocaten en juristen de Minister en verantwoordelijke ambtenaren wederom duidelijk laten maken wat zij konden verwachten als zij deze plannen door zou zetten. Gelukkig is het wederom vooralsnog - redelijk - goed afgelopen. De toekomst moet blijken of dat zo blijft.
De stand van zaken op dit moment is dat het beroep van psychotherapeut niet acuut wordt bedreigd. Daar staat wel tegenover dat de GGZ als geheel onder forse druk staat: met name de toenemende macht van dezorgverzekeraars baart ons zorgen. Met het sneuvelen van het wetsvoorstel om de vrije-artsenkeuze aan banden te leggen - met name van invloed op vrijgevestigde psychotherapeuten - heeft er hopelijk een kentering plaatsgevonden. Hoewel de Minister nu weer via een andere weg probeert om dit alsnog aan banden te leggen. Gelukkig komt er in de samenleving steeds meer verzet om enkel op geldstromen te sturen. Zelfs de koepel van accountants heeft aangegeven dat in de zorg deze beheersdrift van de overheid teveel is doorgeschoten ten koste van de autonomie en kwaliteit. In ieder geval blijft het zaak om goed op te letten.
De actieve kern van de BVP bestaat louter uit psychotherapeuten die hun werkzaamheden voor de BVP volledig onbezoldigd doen. In de loop der jaren zijn er collega’s vertrokken en nieuwe bijgekomen. De BVP heeft geen kantoor, geen ondersteuning, geen lijfblad, geen nieuwsbrief, geen beleidsmedewerkers, geen adviseurs en geen directeur.
Wij zijn weer aan het werk: onze cliënten helpen. Waar we voor opgeleid zijn en wat we het liefst doen. Maar als het nodig is en ons beroep of werk in gevaar komt, komen wij als BVP weer in actie!